เรื่องของการควบคุมโรคขาดสารไอโอดีน ได้ถูกให้ความสำคัญในระดับโลกเป็นครั้งแรก ในการประชุมสุดยอดโลกเพื่อเด็กในปี พ.ศ.2533 ที่นิวยอร์ก โดยผู้นำรัฐ 71 แห่ง ได้อนุมัติแผนดำเนินการเพื่อส่งเสริมสวัสดิการของเด็ก ที่ประชุมตกลงยอมรับใน 7 เป้าหมายหลัก และ 26 เป้าหมายสนับสนุน ซึ่งมี 3 ข้อเกี่ยวข้องกับการขาดสารอาหาร หนึ่งในนั้นเจาะจงที่การกำจัดโรคขาดสารไอโอดีนให้หมดไปจากโลกของเรา ตามการประชุมสุดยอดครั้งนั้น เป้าหมายเหล่านี้ได้กลายมาเป็นพันธกิจสำหรับสหประชาชาติ นักวิทยาศาสตร์ทางการแพทย์ และผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางด้านการพัฒนา ได้ถือเอาการที่มีเกลือเสริมไอโอดีนถ้วนหน้า (USI) เป็นเครื่องมือหลักในการกำจัดโรคขาดสารไอโอดีนทั่วโลก ซึ่งในปีพ.ศ.2543ยังไม่ประสบความสำเร็จ

• การเสริมไอโอดีนในเกลือเพื่อมนุษย์และสัตว์บริโภคเป็นยุทธศาสตร์ที่มีประสิทธิภาพและยั่งยืน ที่จะประกันให้มีการบริโภคไอโอดีนอย่างเพียงพอในครัวเรือนและบุคคล
• มากกว่า 1 ใน 3 ของประชากรโลก ส่วนใหญ่อยู่ในทวีปเอเชีย ไม่ได้บริโภคเกลือไอโอดีน และไม่ได้รับการป้องกัน ดังนั้น ทารกจำนวน 1 ใน 3 ที่เกิดในแต่ละวันอาจจะไม่ได้รับการป้องกันอย่างเพียงพอในการพัฒนาสมอง